Karin Smirnoff is de derde auteur van de immens populaire Millennium-serie, die oorspronkelijk gecreëerd is door Stieg Larsson. Na zijn overlijden hebben de erfgenamen besloten de serie voort te zetten. Ze hebben ervoor gekozen om diverse auteurs de vervolgdelen te laten schrijven. De bedoeling is dat elke auteur drie delen schrijft en dat daarna het stokje wordt overgedragen. De delen 4 t/m 6 zijn geschreven door David Lagercrantz en nu is het dus de beurt aan Karin Smirnoff (1964). Ze is van oorsprong journaliste, en momenteel eigenaar van een houtbedrijf. Daarnaast is ze schrijver en heeft inmiddels vier boeken op haar naam staan. Haar debuutroom Mijn broer werd genomineerd voor de belangrijkste Zweedse literatuurprijs, de Augustpriset. Het zevende deel in de Millennium-serie De schreeuw van de zeearend is haar vijfde boek.
Lisbeth Salander en Mikael Blomqvist zijn beide op weg naar Gasskass zonder dit van elkaar te weten – ze hebben de laatste jaren slechts sporadisch contact met elkaar gehad en alleen via appberichtjes. Mikael is op weg daarnaartoe, omdat zijn dochter Pernilla gaat trouwen met de gemeentesecretaris, Henry Salo en Lisbeth om kennis te maken met Svala, haar nichtje – de dochter van haar halfbroer Ronald Niederman. Svala’s moeder Märta is verdwenen en Lisbeth is aangesteld als haar tijdelijke voogd. In Gasskass spelen op dat moment verschillende zaken. Er zijn veel natuurlijke hulpbronnen, en dit trekt de aandacht van vele internationale bedrijven en goudzoekers. Henry Salo is als gemeentesecretaris verantwoordelijk voor de toewijzing aan deze multinationals. Ze willen allemaal een graantje meepikken van deze nog niet ontgonnen financiële goudmijnen. Een van deze bedrijven, The Branco Group – onder leiding van de mysterieuze Marcus Branco, schuwt geen enkel middel om deze hulpbronnen in hun bezit te krijgen. Samenwerkend met de beruchte motorclub Svavelsjö MC, waar de stiefvader van Svala – steevast Stief-Peder genoemd door haar – lid van is, terroriseren zij de betrokkenen. Henry Salo en zijn gezin worden ernstig door hen bedreigd. Als Mikaels kleinzoon Lukas wordt ontvoerd, roept Mikael de hulp in van Lisbeth. De verdwijning van Lukas en Svala’s moeder lijken met elkaar in verband te staan en gezamenlijk gaan ze op jacht naar de daders.
Het was heel erg wennen aan de schrijfstijl van Karin Smirnoff. Ze schrijft heel fragmentarisch, met name de stukken vanuit Svala’s perspectief en dat voelt hakkelend aan. Alsof ze te geforceerd de verhaallijn wil overbrengen met wisselingen naar heden en verleden. Net als in de vorige delen wordt de plot verteld vanuit de diverse personages. Normaliter een sterk punt, maar in dit deel is het tevens een zwakker punt. De hoofdpersonages Lisbeth en Mikael komen te weinig prominent naar voren. Met name Mikael voelt in De schreeuw van de zeearend eerder aan als een bijpersoon dan als een protagonist. In dit deel is een van de sterkste onderdelen uit de vorige boeken sterk gereduceerd, namelijk het samen onderzoeken van de misstanden. Sowieso vind ik Mikael en Lisbeth minder uit de verf komen. Vlakker. Met name Lisbeth. Haar hyperintelligentie wordt teruggebracht naar haar uitmuntende hackerkwaliteiten en niet naar haar algehele uitzonderlijke begaafdheid. Haar badass-kwaliteiten komen nauwelijks naar voren. Daarnaast zijn de spannende passages minder rauw, minder spannend, doordat ze van tevoren al aankondigt wat er staat te gebeuren.
“Je wilt natuurlijk niet uit de toon vallen, zegt Lisbeth. En dat doen ze ook niet. Niet meteen althans.” (Pagina 120)
Zulke stukjes zitten er geregeld in en dat haalt de spanning eruit. Mede hierdoor is het verhaal minder aangrijpend, en het eind voelt daardoor ook minder als een climax. Er was op dat vlak meer uit te halen als de passages langer en gedetailleerder zouden zijn geweest. Als er onderhuidse spanning aan toegevoegd was.
De plot is in zijn geheel meer voorspelbaar door gelijksoortige passages en dat is jammer. Waar de vorige delen intrigerend waren, ontbreekt het in De schreeuw van de zeearend grotendeels aan mysterie. Wel is de verhaallijn rond Marcus Branco nog enigszins prikkelend en voer voor een vervolg.
Wat wel een absoluut positief punt is, is de humor van Karin Smirnoff. Net als de duidelijke uitleg van de meer ingewikkelde wetenschappelijke onderdelen, maar daar staat helaas tegenover dat de conversaties veelal wat simpeler zijn en die niet altijd passend zijn voor de personages. Wederom met name bij Lisbeth, maar ook bij Mikael. Af en toe geeft ze blijk van het slim toepassen van psychologische aspecten. Jammer dat ze dit niet door het hele boek kan vasthouden, dat zouden de personages wat meer diepgang hebben gekregen dat nu het geval is.
Helaas is De schreeuw van de zeearend erg tegengevallen. Ik had er veel meer van verwacht. Lang naar uitgekeken, maar dit zevende deel van De millennium-serie: De schreeuw van de zeearend krijgt van mij 2,5*
Lisette
Boekencast
Genre: Thriller, misdaad
Uitgever: Signatuur
ISBN: 9789055727505
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 424
Publicatiedatum: 23 mei 2023
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Signatuur in ruil voor deze eerlijke recensie.
