Als liefhebber van een goede popquiz, een cryptogram, een sudoku en een raadsel op z’n tijd was de aankondiging van dit boek het laatste ontbrekende puzzelstukje in mijn boekenleven.
Op het moment dat ik alweer vergeten was dat het boek zou verschijnen, werd het boek bezorgd. Direct was ik in euforie ontstoken. Een envelop met een boek waarvan de omslag in losse puzzelstukjes onderin de envelop lagen. Ik kon direct aan de slag.
Veel puzzelplezier werd mij gewenst door The House of Books, de uitgever van dit vanuit het Engels vertaalde origineel van ‘The Fellowship of the puzzlemakers’.
Niet geschreven door J.R.R. Tolkien maar door de Brit Samuel Burr, een jonge auteur die studeerde aan de Westminster Film School en werkt als freelance tv-producent. In zijn vrije tijd doet hij vrijwilligerswerk voor een liefdadigheidsorganisatie voor ouderen. Hij woont samen met zijn partner Tom en hun kat Muriel. Het genootschap van puzzelmakers is zijn debuutroman.
Waar gaat het verhaal over?
Het verhaal kent twee tijdlijnen. De vroegste is ruim twintig jaar geleden wanneer Pippa Allsbrook, als voorzitter van een Genootschap van puzzelmakers, een achtergelaten baby voor de deur van hun ontmoetingsplek vindt. De baby groeit op in deze omgeving waarin talloze oude puzzelfanaten hun gemaakte puzzels met elkaar delen.
De tweede tijdlijn is wanneer Pippa is overleden en aan de inmiddels 25-jarige Clayton Quist (je verzint het niet) een kruiswoordpuzzel heeft nagelaten waarvan de oplossing zal leiden naar meer informatie over zijn afkomst.
De leeftijd en de jaartallen waartussen wordt gewisseld zorgen rekenkundig voor enige verwarring. Hopelijk bevat het verhaal kwalitatief betere puzzels dan rekensommen.
Om je niet onnodig lang in spanning te houden, geef ik direct de oplossing erbij. Nee, het is echt beschamend slecht. En dan heb ik het niet alleen over de puzzels.
Mijn liefde voor oude mensen is enorm groot. Dat wil ik vooraf benadrukken. De pakweg tien personages in dit boek zijn in negentig procent van de gevallen ook negentig jaar oud. De enige die jonger is dan de anderen is Clayton en die is stofferiger dan een zolder waar de laatste tien jaar niemand meer is geweest.
De oudere personages zijn veelal mannen die als talent en kwaliteit het ontwikkelen van puzzels hebben. Er is er een die doolhoven maakt, een die afbeeldingen voor legpuzzels maakt, een codekraker etc.
Pippa maakte als oprichter, voorzitter en enige vrouw in het gezelschap meer dan 7000 kruiswoordpuzzels voor de krant.
Zij is tegelijkertijd de enige die ik kan onthouden. De andere personages zijn oninteressant, anoniem en inwisselbaar. Ze dragen nauwelijks iets bij en doen nagenoeg niets.
De jonge Clayton gedraagt zich ook als een bejaarde en hij komt tijdens zijn zoektocht niet verder dan een puzzelmarkt, lopen over straat, of zitten op een stoel. Ouderen hebben veel levenservaring, alles meegemaakt en zijn bij uitstek geschikt om rijke karaktereigenschappen te tonen. De werkervaring van de auteur zou deze geëtaleerde talenten maximaal hebben mogen absorberen om ze vervolgens in dit verhaal te tonen. Helaas blijven alle oudere personages vlak en eendimensionaal. Dit verbaast nog het meest.
Mensen die Agatha Christie een auteur vinden met een oubollig imago, hebben de debuutroman van Samuel Burr nog niet gelezen. Slaapverwekkend is het. Er gebeurt zo weinig dat ik de letters nog lees, maar aan de betekenis niets heb of deze mis.
Het idee achter dit boek is waanzinnig leuk. Eerder las ik al eens een thriller die was geïnspireerd door geocachen. Ook puzzelen maar dan vol spanning en dynamiek.
Het concept van lezen en oplossen zit zo goed als in ieder verhaal. Meeleven met de personages in een boek zorgt er al voor dat je als lezer meezoekt naar een oplossing. Op zoek naar geluk, geld, liefde of een moordenaar. Een lezer zoekt altijd mee.
In Het genootschap van puzzelmakers wordt de lezer niet geprikkeld of uitgenodigd mee te denken of doen.
Het puzzelanagram dat het verhaal afsluit is misschien wel het meest illustratief voor de inhoud van het boek: TEH EDNIE.
Het omslag van het boek is het beste en mooiste van dit boek.
Annemarie de Vries treft als vertaler geen enkele blaam. Zij heeft haar taak uitstekend uitgevoerd. Het vertalen van de puzzels is ook creatief gedaan.
⭐️ Met Het genootschap van de puzzelmakers, de debuutroman van Samuel Burr, verheugde ik mij op een cryptische en spannende roman, met een ingenieus plot. De vormgeving is ongeëvenaard en scoort een bonusster in de eindwaardering, wat uiteindelijk de enige blijkt te zijn. Waarom de uiteindelijke uitwerking van een goed idee zo tegenvalt, is nog altijd een raadsel.
Persoonlijke songtekst:
‘Pick me up, lay me down
Your touch, it has turned me round
Over time, patiently
All the little clues you found
Have shapened up to show
You’ve pulled me together
We fit and we both know
Everything is better now
Everything is better
Puzzle me
Spread my heart out on your floor
The pieces now are yours to put in place
Rearrange, cause I’m scattered, undefined
Hanging on by borderlines
‘Till you complete
You puzzle me
And everything about me, suddenly made clear
The empty spaces disappear’
(Ilse DeLange – ‘Puzzle me‘)
Peter
Boekencast
Genre: roman
Uitgeverij: Overamstel
ISBN: 9789044365924
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 394
Verschijningsdatum: juni 2024
Hartelijke dank aan The House of Books voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
