Anton Tsjechov (1860-1904) is een bekende Russische auteur van korte verhalen en toneelstukken. Om zijn familie te onderhouden en zijn studie medicijnen te bekostigen legde hij zich toe op het schrijven van korte verhalen. Hij haalde veel inspiratie voor zijn verhalen uit zijn tijd als arts. Vanaf 1886 wijdde hij zich volledig aan zijn schrijverschap. Tot op heden worden zijn toneelstukken nog wereldwijd opgevoerd en zijn literaire werken herdrukt. Zo is onlangs bij uitgeverij Athenaeum “De dertig beste verhalen” verschenen.
Wat opvalt aan deze bundel is dat al deze verhalen op een prachtige en indringende manier het leven in het Rusland van eind 19e en begin 20e eeuw neerzetten. De troosteloosheid van de omstandigheden van zowel de arbeiders als de mensen op het platteland, spat ervan af. Tsjechov schetst op scherpe wijze hoe de maatschappij in elkaar steekt. De heersende aristocratie die nog steeds lijfeigenen bezit, arbeiders zonder enig zicht op een beter bestaan. De rol van de kerk en het geloof, die voor een tweedeling zorgt tussen de aanhangers van het oude geloof en het nieuwere. Een land dat in een tweespalt verkeert. De industriële revolutie is ook in Rusland aan de gang. Anton Tsjechov beschrijft in zijn verhalen, met een zeer scherp oog, wat voor een gevolgen dit heeft voor de sociale en maatschappelijke verhoudingen. De hang naar het conservatisme enerzijds en anderzijds de voorstanders die technische ontwikkelingen omarmen.
Zijn scherpe inzicht is ook terug te vinden in zijn dialogen, in de karakters van zijn personages en in de menselijke relaties. Niet alleen in de klassenverschillen, maar ook in de liefde. Het verlangen naar een beter leven. Als lezer leef je zijn verhalen. Verhalen die op het eerste gezicht eenvoudig lijken te zijn, maar die zo’n duidelijke inkijk geven in het dagelijkse leven. Verhalen waarin je de schrijver zelf kan herkennen. Zijn mededogen, zijn kritiek op de sociale klassen, zijn visie op het belang van onderwijs, kunst en cultuur, gezondheidszorg en de emancipatie van de vrouw zijn allemaal in zijn verhalen terug te vinden. Van deze dertig verhalen, variërend van een vijftal pagina’s tot en met een pagina of honderdtwintig, is er slechts een die mij iets minder kon behoren, De Bisschop, maar zelfs dat verhaal is goed geschreven, en erg beeldend.
Al zijn verhalen zijn zo filmisch geschreven, dat het geen enkele moeite kost om ze tot leven te wekken. Of het nu de traagheid van het leven, de schoonheid van het landschap, de klaagzang of personages zijn, alles verschijnt moeiteloos op mijn netvlies. De memorabele passages zijn dusdanig vaak aanwezig dat je als lezer en recensent hele bladzijdes zou kunnen c.q. willen quoten.
Zijn literaire werken mogen dan meer dan een eeuw geleden geschreven zijn, ze hebben aan actualiteit helaas niets ingeboet. Er staan genoeg stukken in deze bundel die de lezer aan hedendaagse problematiek zal doen denken. Het racisme, het antisemitisme, het verlangen naar weleer, de tweespalt tussen het willen vasthouden aan het bekende en de snelle ontwikkelingen op technologisch gebied.
Er is eigenlijk maar een klein minpuntje aan deze uitgave van “De dertig beste verhalen” en dat is de volgorde waarin de verhalen geplaatst zijn. Mijn voorkeur gaat uit naar een chronologische volgorde van oudste naar nieuwste, zodat je als lezer goed de ontwikkeling van de auteur als wel de ontwikkelingen in de maatschappij kan volgen.
Mijn eerste kennismaking met Anton Tsjechov was een groot succes. Zijn schrijfstijl – beeldend, schrijnend en toch ook humoristisch, zijn scherpe inzicht en maatschappijkritische verhalen zijn van een grote schoonheid “De dertig beste verhalen” krijgt 4.5*
Genre: historische roman/korte verhalen
Uitgever: Athenaeum
ISBN: 9789025317201
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 724
Verschijningsdatum: Juni 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Athenaeum in ruil voor deze eerlijke recensie.
