Arnaldur Indriðason is een beroemde IJslandse schrijver van literaire detectives. Wellicht hebben jullie een boek gelezen uit de serie Konráð of Erlendur Sveinsson of Flóvent en Thorson. Deze roman is anders, dit is namelijk een historische roman. Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw in IJsland. Het verhaal draait om het uurwerk, de klok gemaakt door de Zwitser Isaac Habrecht.
“De tijd was stil blijven staan. Het ingewikkelde uurwerk, tweehonderd jaar eerder gemaakt tot eer van God en de Heilige Maagd Maria, had ooit de uren van de dag en de sterren aangewezen, al konden zelfs de oudste mensen zich dat niet meer herinneren.”
Oorspronkelijk stond dit uurwerk in de kathedraal in Straatsburg, maar het werd tijdens een oorlog buitgemaakt en stond nu kapot en in losse delen te verstoffen in een magazijn in het koninklijk paleis. Tot een klokkenmaker, die een klok had gerepareerd voor een van de secretarissen van de koning, het magazijn in loopt en het prachtige en unieke uurwerk vindt. Hij had al veel van deze klok gehoord van degene die hem het vak geleerd had. Zijn leraar had ooit geprobeerd deze klok in ere te herstellen. Het was hem niet gelukt.
Hij krijgt toestemming om ’s avonds, wanneer zijn eigen werkplaats gesloten is, aan de klok te werken. Tot op een avond de koning, Christiaan VII, bij hem langskomt om te kijken wat hij aan het doen is. Koning Christiaan VII is een labiele koning en staat bekend om zijn uitbarstingen van woede. Jón Sívertsen heeft diep ontzag voor de koning, die eigenlijk alleen maar koning in naam is. De koning blijft langskomen en vraagt hem de geschiedenis van zijn afkomst te vertellen. Het is een trieste geschiedenis over zijn vader en zijn huishoudster die op bevel van de vader van de huidige koning werd gedood. In de ogen van de klokkenmaker onterecht, maar kan hij dat wel tegen de koning vertellen?
Het is een prachtige roman over de kracht van verhalen vertellen. Verhalen die soms schuren of zelfs tegen alle regels van respect voor een koning ingaan.
“Als een terdoodveroordeelde stond hij naast zijn kruk, liet zijn hoofd zo diep mogelijk op zijn borst zakken en waagde het niet op te kijken”
Je praatte niet met een koning als ambachtsman in die tijd, het standsverschil is veel te groot. Ik vind het bijzonder om te lezen in een tijd waar alles maar moet mogen en er weinig respect is tegenover dit wel erg vergaande respect, haast slaafsheid naar je meerdere. Hoe vertel je een verhaal aan een labiele koning die ieder moment in razende woede kan uitbarsten? Vertel je wat hij wil horen of vertel je de waarheid, jouw waarheid? Het mooie is dat in het verhaal juist daarop wordt gereflecteerd.
“Jón vond dat hij om zijn belangstelling gaande te houden gebruik mocht maken van een naar zijn mening hachelijk onschadelijk middeltje. Dat hij het verhaal om zo te zeggen mocht kruiden, zodat het hart er sneller van zou gaan kloppen.”
Naast het verhaal dat Jón aan de koning vertelt, lees je ook over de klok en de moeite die Jón getroost om de missende onderdelen te pakken te krijgen. Ik heb genoten van de humor die in deze stukken naar voren kwam.
De schrijfstijl is erg prettig, er komen weinig moeilijke woorden in voor en ook het IJslands, dat sommige mensen mogelijk afschrikt om te lezen, viel mij heel erg mee. Mijn leesplezier is er niet door bedorven.
Ik heb genoten van deze historische roman en vond het een bijzonder verhaal om te lezen. Wat mij betreft mag Arnaldur Indriðason doorgaan met het schrijven van historische romans. Ik geef 4,5 ster voor deze mooie roman.
Wilma
Boekencast
Genre: literaire historische roman
Uitgever: Volt
ISBN: 9789021473772
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 320
Uitgave: juni 2024
Bedankt uitgeverij Volt voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
