Michiel Schrijver is een Nederlandse auteur. Hij noemt zichzelf een supporter van mensen. In zijn beroep als tandarts, analytisch coach en filosoof ontdekte hij dat het kleine de mens groot kan maken door het uit te vergroten en te benoemen. In zijn werk als schrijver is dit terug te zien in de beschrijvingen van onbewuste processen die het dagelijkse kenmerken. Na Weg van mijn vader is De middenman zijn tweede literaire roman.
De cover van De middenman valt onmiddellijk op door de felgele letters van de titel. De afbeelding heeft sobere kleuren en toont het zijaanzicht van twee vrouwen en een jongen. Ik vroeg me bij het zien van de cover af wie deze personen zijn en op welke manier ze met elkaar verbonden zijn. Samen met de tekst op de achterzijde maakte het me nieuwsgierig naar de inhoud.
‘…’Wat ik niet begrijp, is dat jullie het me nooit verteld hebben.’ ‘Weet je wat het is Benjamin? Je leven is een grote leugen geweest.’ Zijn opa was nooit een man van mooie woorden…’
Benjamin woont in zijn jeugdjaren in Venster Broek. Dit is een klein dorp waar veel op elkaar gelet wordt. Zijn vader is niet in beeld en hij wordt opgevoed door zijn moeder, Anna. Benjamin heeft veel moeite met haar wisselende humeur en weet niet goed hoe hij hiermee om moet gaan. Als hij ouder wordt, begrijpt hij ook steeds minder van zichzelf. Waarom kan hij niet gelukkig zijn in een relatie en waarom voelt het of hij nooit goed genoeg is voor anderen? Dan vindt hij bij toeval het dagboek van zijn moeder op zolder. Tijdens het lezen groeit het besef dat hij eerst het geheim van haar leven moet ontrafelen voor hij zelf verder kan. Hierbij krijgt hij hulp van zijn therapeut, mevrouw Pien. Samen proberen ze zijn achtergrond te achterhalen en zijn problemen te doorgronden. Dit is de start van een zoektocht, waarbij in eerste instantie steeds opnieuw stukjes lijken te ontbreken. Langzaam maar zeker komt er echter meer duidelijkheid. Benjamin ontdekt dat zijn grootouders een grote rol hebben gespeeld in zowel het leven van zijn moeder als dat van hem.
‘…Door haar interventies werd het hem duidelijk dat de tegenstrijdige stemmingen waardoor hij steeds werd overvallen- buiten hem om- door zijn moeder getriggerd werden. Hij had het spel van aanhalen en afstoten nooit helemaal onder de knie gekregen en had het enige gedaan waartoe hij als kind in staat was: pleasen en passieve rebellie, het ene oor in het andere uit, haar stemmingen negeren, terwijl hij juist zo graag van haar wilde horen, haar wilde voelen, zich in haar wilde verstoppen- van haar houden. Ondanks alles voelde hij zich met haar verbonden, maar tegelijkertijd ook zo gescheiden, zo eenzaam en alleen. Hoe kon je al die gevoelens met elkaar verenigen?…’
De middenman is een roman met psychologische diepgang. Het boek is afwisselend geschreven vanuit het perspectief van zes personages. Het zijn stuk voor stuk interessante personen die je meenemen in hun verhaal. In eerste instantie lijkt er weinig samenhang te bestaan tussen de verschillende hoofdstukken, maar gaandeweg passen de puzzelstukjes in elkaar en presenteert de auteur de complete puzzel. Mijns inziens is hij hier goed in geslaagd. Door de uitgebreide beschrijvingen van karakters en gevoelens heeft hij de personages een stem gegeven. Hierdoor kon ik me makkelijk in hen verplaatsen. Ook kreeg ik meer begrip voor bepaalde keuzes. Het verhaal zette me eveneens aan het denken over mijn eigen situatie. Wat is mijn waarheid? Hoe ervaar ik mijn eigen jeugd en mijn leven als volwassene? Bepalen de beslissingen van familieleden uit voorgaande generaties mijn leven? Wat is mijn rol in het familiesysteem? Dit zijn vragen die omhoog kwamen tijdens het lezen. In de nabije toekomst wil ik me hier graag meer in gaan verdiepen. Ik vind het knap dat de auteur dit door zijn woorden weet te bewerkstelligen.
‘…Het was mooi om Benjamin zo bij zichzelf naar binnen te zien gluren; hem te zien dromen in de vergeten werkelijkheid; hoe hij het heden met het verleden probeerde te vermengen om met nieuwe kleuren zijn herinnering te restylen. Het was haar taak als therapeut om uit die kinderkliederboel, het pigment te destilleren, de primaire kleur, om van daaruit, niet gehinderd door vooringenomenheid, nieuwe kleuren te scheppen, om vrij te kunnen schetsen zoals een kind met zijn vingerkwast het smetteloze papier besmeert, omdat het weet dat het een kunstwerk wordt. Hij moet leren om los te komen van de reproductie, die in zijn geheugen gegrift is, zodat hij het origineel naar waarde kan schatten…’
De schrijfstijl van de auteur vond ik niet altijd prettig. Hij maakt gebruik van enorm lange zinnen met veel komma’s. Regelmatig moest ik de zinnen meermaals lezen voor ik de essentie begreep. Dit verminderde de leesbaarheid en leidde mijn aandacht af van het verhaal. Mijns inziens zou het verhaal duidelijker zijn wanneer de auteur gebruik zou maken van kortere zinnen.
Opnieuw kijkend naar de cover vind ik zowel de titel als de afbeelding goed gekozen. Benjamin is De middenman die leeft met de gevolgen van beslissingen binnen zijn familie. De auteur heeft de diverse levens samengevoegd tot een ontroerend geheel, waarbij hij een voorzet geeft tot nadenken over je eigen situatie. Ik geef deze roman drie sterren.
Sandra
Boekencast
Genre: Literaire roman
Uitgeverij: Palmslag
ISBN: 9789493343467
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 410
Verschijningsdatum: juni 2024
Dit recensie-exemplaar heb ik ontvangen van uitgeverij Palmslag in ruil voor deze eerlijke recensie.
