Over Arthur van Amerongen (geboren in 1959 te Ede) valt veel te vertellen.
Hij is naast schrijver ook columnist, publicist en journalist. Hij schreef jarenlang columns voor De Volkskrant, voor HP/De Tijd en werkt voor GeenStijl. Eerder was hij correspondent in het Midden-Oosten en in Latijns-Amerika. Hij ontving in 2004 De Nipkowschijf voor radio met Rob Muntz en won in 2006 samen met Loes de Fauwe de Prijs voor de Dagbladjournalistiek met de serie Kadba Amsterdam, over Marokkanen in Amsterdam na de moord op Theo van Gogh.
Annus Horribilis verscheen in februari van dit jaar bij kwaliteitsuitgever Ezo Wolf.
Deze uitgever bracht eerder al een tal van boeken uit van ‘Tuur’.
Het omslag bevat een foto van de auteur die net onder de rand van zijn hoedje uitkijkt. De getoonde glimlach is naast ingetogen ook uitdagend, het geheel oogt enerzijds melancholisch, maar zeker ook standvastig. Het kan zowel een vakantiekiekje zijn, als een foto die op zijn kist komt te staan.
Het karakteriseert exact de inhoud van het boek.
Waar gaat het verhaal eigenlijk over?
366 dagen achtereen deelt Arthur zijn verhalen, anekdotes, worstelingen, reizen, honden, ontmoetingen, herinneringen, gedachten, meningen, overtuigingen en hersenspinsels met zijn lezer, na een afspraak hierover met zijn uitgever.
Dat wat begint op 1 januari 2023 eindigt met een laatste stukje tekst op de eerste dag van het huidige jaar.
Van Amerongen is wat ze noemen een levensgenieter maar in werkelijkheid wordt dit genieten overschaduwd door de angst voor de dood. Een twijfelachtige genetische erfenis van zijn vader. Ook die was huiverig voor aandoeningen die uiteindelijk tot zijn dood zouden kunnen leiden.
Tuur beschrijft al op de eerste dag van deze autobiografische roman zijn kankerfobie. Iedere lichamelijke klacht levert direct de associatie met kanker op.
‘Nog even wat quotes van Harry Mullisch over de dood:
Dood zal ik alleen voor de levenden zijn, niet voor mijzelf.
Ik kan niet eens dood zijn. Dood zijn alleen anderen.’
Dat moet een zwaar leven zijn.
Niets van dit alles. Deze man heeft een enorme brede kennis over werkelijk ieder onderwerp dat je zou kunnen bedenken. En hij deelt echt alles. Het genereert een soort amicale vriendschap tussen auteur en zijn lezer. En wanneer je aan het eind van zijn jaar samen zowel tranen hebt gelachen als tranen hebt gejankt, heb je het gevoel dat je elkaar al jaren kent.
Ik ben enorm onder de indruk van zijn feitenkennis, geheugen, cynisme, kennissenkring, dierenliefde en reizigershart.
Stef Bos, de bekende zanger uit Veenendaal (bij Ede om de hoek) zingt in zijn lied ‘Tussen de liefde en de leegte’:
‘Ik ben altijd onderweg,
Ik leef onrustig en onzeker,
tussen de liefde en de leegte’.
Een liedtekst die past bij Arthur van Amerongen.
Het boek bevat talloze afbeeldingen van locaties en sfeermomenten. Een verrijking van elk geschreven woord. Annus Horribilis is geen boek dat je even snel leest. Niet eerder kon ik zolang genieten van bijna 300 pagina’s, omdat er zoveel te genieten valt. En dankzij dit jaarverslag heb ik weer voldoende tips ontvangen om een jaar lang documentaires en films te kijken, boeken te lezen, plekken en plaatsen te bezoeken en grappige verhalen en feiten te delen.
‘Het leven is als een rol toiletpapier: hoe dichter je bij het einde komt, hoe sneller het gaat.’
Op de laatste dag van het jaar legt hij een belofte af en is hij de Rubicon overgestoken.
Ik voel het: 2024 wordt een Annus Mirabilis.
De titel hebben we alvast, op het ‘prachtige jaar’ moeten we nog even wachten…
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Annus Horribilis heeft Arthur van Amerongen zichzelf behoorlijk uitgedaagd. Een jaar lang bijhouden hoe jouw vermoedelijk laatste levensjaar verloopt is natuurlijk geen sinecure. Een ‘verschrikkelijk jaar’ levert echter voor de lezer het literaire hoogtepunt van het jaar op. Nooit eerder las ik een boek waarin zoveel onderwerpen de revue passeerden. Scherp, actueel, provocerend, humorrijk en bovenal lieflijk en fraai gecomponeerde pennenstreken van deze auteur, die nog meer dan voldoende joie de vivre etaleert. Annus Horribilis biedt niet enkel een verhaal, maar levert zowel een indrukwekkende lees- als leefervaring.
Persoonlijke songtekst:
‘Et je sens que je tombe
Mon cœur est presque nu
J’ai le pied dans la tombe
Déjà, je ne suis plus
Tu m’admirais hier
Et je serai poussière
Pour toujours demain
On est bien peu de choses
Et mon amie la rose
Est morte ce matin
La lune, cette nuit
A veillé mon amie
Moi, en rêve, j’ai vu
Éblouissante et nue
Son âme qui dansait
Bien au-delà des nues’
(Françoise Hardy – ‘Mon amie la rose’)
Peter
Boekencast
Genre: literaire roman
Uitgeverij: Ezo Wolf
ISBN: 9789083383705
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 296
Verschijningsdatum: februari 2024
Hartelijke dank aan uitgeverij Ezo Wolf voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
