Na enkele non-fictie boeken wist Michiel Janzen te verbazen met zijn Otto Skorzeny trilogie. Hitlers geheime Ardennencommando, De jacht op de Führer en Het Vierde Rijk blonken uit door de uitgebreide vakkennis van de auteur in combinatie met zijn talent om enigszins schurende personages zinderende avonturen te laten beleven. Dit huzarenstuk wist hij met Passchendaele te herhalen. Deze historische oorlogsroman is gesitueerd in de Eerste Wereldoorlog en toont het verhaal van de militair in een oorlogssituatie.
Het omslag van Bachmoet is wederom van ongekende schoonheid. Alles wat de lading kan dekken van de inhoud is visueel weergegeven. Een stad waarin we enige jaren geleden konden genieten van normale dingen, zoals jouw eigen stad of dorp. En dan is er geen steen meer die op de ander staat. Geen vreugde, geen mensen, geen dieren, geen leven meer. Alleen nog een paar individuen die overleven en hopen op een terugkeer naar dat wat ooit niet langer speciaal was.
Deze keer geen Eerste of Tweede Wereldoorlog maar een situatie die illustratief is voor een van de vele internationale geschillen die ons hopelijk niet de Derde Wereldoorlog zullen brengen.
Michiel Janzen steekt vermoedelijk meer tijd in zijn inhoudelijke voorbereiding dan in het uiteindelijke schrijven van zijn verhaal. Ik las al meerdere boeken over de strijd tussen Rusland en Oekraïne, maar Michiel weet zich te onderscheiden door zijn vaardigheid om internationale conflicten, en bovenal de oorspronkelijke aanleiding, in eenvoudige bewoordingen te beschrijven.
De inval van Rusland in Oekraine was niet de start van het conflict, en aan de hand van Janzen krijgen we een noodzakelijke hoeveelheid facts en historie geserveerd zonder dat het een saaie geschiedenisles wordt. Sterker nog, je kunt het boek niet wegleggen.
Sommige informatie dicht hiaten in mijn kennis en andere informatie brengt verdwenen kennis terug, zoals wanneer hij vertelt over de aanval op en de gijzeling van ruim 800 bezoekers aan het Doebrovka-theater in Moskou door Tsjetsjeense rebellen. Na drie dagen besloot de Russische overheid in te grijpen middels een reddingsactie die een fiasco werd. Meer dan 150 mensen kwamen om. Het maakte deel uit van de ommezwaai in aanpak door Rusland. Poetin was niet voor de veelal diplomatieke oplossingen van zijn voorgangers en ging steeds vaker op zoek naar militair ingrijpen (en succes). Later maakte hij zelfs gebruik van de inzet van Tsjetsjenen in de strijd tegen Oekraïne.
Wanneer je als lezer helemaal op de hoogte bent van alle historische bagage om het politiek en strategisch strijdperk op de juiste wijze te bekijken, maakt Michiel Janzen een verrassende en wonderschone keuze.
Hij besluit om het verhaal vanuit verschillende perspectieven te vertellen. Niet louter vanuit militair oogpunt maar tevens vanuit de burger. En door dit laatste raakt hij je hierdoor nog veel directer en pijnlijker.
‘Ze stelt hem met lieve woordjes gerust en stapt vijf minuten later uit bed. De aanblik van haar naakte verschijning doet hem bijna pijn aan de ogen. Zoveel schoonheid, hij kan het amper verdragen na wat hij meegemaakt heeft in Oekraïne.’
We wisselen qua perspectief tussen ogenschijnlijk losstaande personages. Een Franse persfotograaf, een jong gezin uit Bachmoet, een Russische strijder uit de Wagnergroep, een Tsjetsjeense rebel.
Het verhaal staat bol van alle emoties die horen bij oorlog. Spanning, liefde, onzekerheid, vastberadenheid, doodsangst, patriotisme, noodlot en opoffering. En de allerdiepste wens die een mens kan hebben, die van vrijheid en vrede.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Bachmoet heeft Michiel Janzen zichzelf wederom overtroffen. Geen morele boodschap, geen oorlogsroman om geweld te verheerlijken, maar een geloofwaardige en super-realistische kijk op de huiveringwekkende werkelijkheid waarin de geo-politiek zich momenteel bevindt. En de grote risico’s die de gehele mensheid neemt en daarmee ook alle burgers. Bachmoet speelt zich, in tegenstelling tot zijn vorige boeken, af in het heden en zelfs in het hier en nu weet de auteur opnieuw geschiedenis te schrijven.
Persoonlijke songtekst:
‘Well, I hope that someday, buddy
We have peace in our lives
Together or apart
Alone or with our wives
And we can stop our whoring
And pull the smiles inside
And light it up forever
And never go to sleep
My best unbeaten brother
This isn’t all I see
Oh no, I see a darkness
Oh no, I see a darkness
Oh no, I see a darkness
Oh no, I see a darkness
Did you know how much I love you?
Is a hope that somehow you
Can save me from this darkness’
(Johnny Cash – ‘I see a darkness’)
Peter
Boekencast
Genre: oorlogsroman
Uitgeverij: Lannoo
ISBN: 9789401414883
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 296 Verschijningsdatum: juni 2024
Hartelijke dank aan uitgeverij Lannoo voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
