De Vlaamse Elisabeth Haesevoets rondde haar opleiding tot urgentiearts af en begon met werken op de spoedeisende hulp in België. Samen met haar man, ook dokter, heeft ze drie kinderen gekregen. Veel Belgische lezers zullen Haesevoets kennen van haar deelname aan de Belgische Wie is de Mol in 2019.
In Dagboek van een spoedarts neemt dokter Elisabeth Haesevoets je mee in de wereld van de spoedeisende hulp. Je krijgt een inkijk in verschillende traumakamers waar je de meest uiteenlopende patiënten voorbij ziet komen en moet jezelf goed vasthouden terwijl je een ritje in de MUG-wagen (ambulance) maakt. MUG staat voor een mobiele urgentiegroep, een mobiel medische team dat dringende, spoedeisende hulp kan verlenen bij een noodsituatie.
Haesevoets schrijft in de vijfentwintig verhalen waar dit boek uit bestaat, over de voorvallen waar zij mee te maken heeft gekregen tijdens haar werk. Zo gaat er een casus over een letterlijk gebroken hart (tako tsubo), lees je enkele minuten later over een verwarde man die zich agressief gedraagt. Zelfs een beginnende bevalling en een reanimatie komen voor. Allemaal interessante casussen. Niet alleen voor mensen die houden van medische boeken, maar ook voor de leken onder ons.
Ondanks dat het soms heftige onderwerpen zijn, weet Haesevoets zowel haar eigen emoties als die van de patiënten interessant en omstanders mooi te beschrijven. Je leeft met haar mee, tijdens de lange en zware dagen die ze maakt. De schrijfstijl is gemakkelijk en zelfs voor de leken onder ons zijn alle moeilijke medische benamingen uitgelegd. Hierdoor is het boek voor iedereen te behappen. Ondanks dat het boek van een Belgische schrijfster komt, is het ook voor een Nederlander goed te lezen. Er komen weinig Vlaamse woorden of uitspraken in dit boek voor.
In het voorstel hoofdstuk zijn ook trigger warnings opgenomen. Hierin wordt duidelijk dat sommige thema’s heftige onderwerpen bevatten. Wanneer iemand ze liever wil overslaan, weet hij of zij zo welke hoofdstukken te vermijden. Doordat ik zelf inmiddels wat gewend ben qua heftige situaties, vind ik het wel netjes dat wanneer iemand bijvoorbeeld een heftige situatie heeft meegemaakt, hij of zij ervoor kan kiezen om deze hoofdstukken over te slaan.
Haesevoets benoemt meermalen dat de mens van tegenwoordig erg ongeduldig is en soms zelfs agressief of boos wordt door het soms lange wachten op de spoedeisende hulp. Dit herken ik, door mijn werk in de zorg, zeker.
‘Mensen vinden vaak dat ze te lang moeten wachten of dat een arts niet vriendelijk genoeg is. Maar wat ze niet beseffen, is dat het een goed teken is als je op de spoedeisende hulp moet wachten. Dat betekent dat er nog tijd is, dat andere dringender hulp nodig hebben, misschien wel levensreddende hulp (bladzijde 9)’
Niet alleen schrijft Elisabeth over de patiënten die ze tegenkomt. Ze laat ook de strijd zien die ze heeft moeten leveren om spoedarts te worden. En dat dit niet altijd makkelijk was, mag wel duidelijk zijn. Dat ze door de coronapandemie anders tegen haar werk is gaan aankijken, is jammer. Nu werkt ze al enkele tijd als cosmetisch arts en heeft ze haar spoedeisende baan vaarwel gezegd.
Dagboek van een spoedarts is een boek waar ik lang naar uitgekeken heb en dit boek heeft zijn verwachtingen dan ook zeker waargemaakt. Door de fijne en eerlijke schrijfstijl en de interessante verhalen, vond ik het jammer om de laatste bladzijde om te slaan. Gelukkig brengt uitgeverij Lannoo in september een volgend deel in Dagboek van… uit. Deze keer met de verhalen van een vroedvrouw, al even interessant als je het mij vraagt! Dagboek van een spoedarts krijgt van mij 4.5 welverdiende sterren!
Kim
Boekencast
Genre: non-fictie
Uitgeverij: Lannoo
ISBN: 9789401492218
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 239
Verschijningsdatum: mei 2023
Hartelijke dank aan uitgeverij Lannoo voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
