Na omzwervingen langs Rome, de Universiteit van Amsterdam waar ze in 1994 afstudeerde en diverse jobs, ontdekte Lydia van der Weide wat echt bij haar past: schrijven, journalistiek en human interest. Na een aantal postacademische cursussen aan de School van Journalistiek in Utrecht, ging ze aan de slag voor uiteenlopende bekende titels als Margriet, Viva en Linda. Ze schrijft o.a. columns, persoonlijke verhalen, achtergrondartikelen en reisreportages. Na haar gelijknamige feuilleton op www.Margriet.nl, besloot ze een boek te schrijven over hoofdpersoon Nina, De affaire. Dit is haar debuut.
Nina en Thijs zijn al 20 jaar gelukkig samen. Ze vormen een nieuw samengesteld gezin met 3 kinderen. Nina zit in de overgang en voelt zich niet meer zo aantrekkelijk. Ze wil graag bevestiging van Thijs, maar die heeft het altijd druk en lijkt geen oog te hebben voor haar. Dan ontmoet Nina een andere man en de aantrekkingskracht is enorm. Ze begint een affaire met hem, zij die vreemdgaan altijd zo veroordeeld heeft. “Het overkwam me…Ik walg van de lege woorden, die ik vroeger altijd zo veroordeelde. Belachelijk vond ik het, als iemand zo zijn eigen ontrouw goedpraatte….Tja, zo simpel is het niet helemaal, weet ik nu.” Wie is Nina echt? En wat moet ze met deze gevoelens? Dat lees je in De affaire.
Het verhaal begint met “de langste nacht”. Deze is cursief gedrukt en zit tussen verleden en toekomst in. Daarna wordt de aanloop naar die langste nacht opgebouwd via dagboekfragmenten. De hoofdstukken zijn kort en worden voorafgegaan door een datum. Tussendoor komt “de langste nacht” af en toe terug en wordt ook hier verder verteld. Zo lopen de opbouw van het verhaal en “de langste nacht” parallel aan elkaar verder. Heden en verleden ontmoeten elkaar op die manier meerdere keren in het verhaal.
De affaire wordt verteld vanuit de hoofdpersoon, Nina, wat maakt dat inleven vanzelf gaat. Whatsapp berichten die van belang zijn worden uitgeschreven, wat het geheel geloofwaardig maakt. De tekst is over de volledige pagina uitgelijnd, met weinig marges rondom. Dit maakt de lay-out anders dan de meeste boeken. Er wordt weinig ruimte verspild.
De cover is sober en spreekt toch aan. Affaire is in knalroze letters geschreven. Onder de titel vind je 3 hoofden. De eerste is van Nina, heeft een zwarte kleur en kijkt naar de ene kant. De andere 2 hoofden zijn van mannen en kijken de andere kant uit. De minnaar wordt in hetzelfde roze uitgebeeld als de titel. Thijs is wit, een mooi contrast met het zwarte van Nina.
Lydia heeft een verhaal geschreven waarin je je als vrouw herkent. Je wordt ouder, je lichaam verandert, je herkent jezelf niet meer in de spiegel en voelt je onzeker. En dan krijg je aandacht van een andere man. Het flatteert je. Wat doe je daarmee? Vooral als je je minder goed voelt in je relatie. Nina neemt een besluit. “Altijd heb ik binnen de lijntjes gekleurd. Gedaan wat anderen wilden. Wat anderen van mij verwachten. Nu kies ik voor mezelf. Eén keer. Eén keertje maar.’
De beschrijving van de vlinders die in haar buik fladderen, de fysieke reactie op elkaar, de verliefde onrust, de kriebels. Het wordt allemaal zo realistisch beschreven door de auteur dat je ze zelf voelt. Je leeft heel erg mee met Nina. Het is verboden en heerlijk tegelijkertijd. Af en toe denk je bij jezelf: “Oeps, is het wel ok om begrip te hebben voor Nina?”. Maar Lydia heeft haar zo mooi neergezet in De affaire, dat je niet anders kunt dan haar begrijpen en meevoelen met haar. Het is een heerlijke guilty pleasure om even mee te leven met iets dat in het dagelijkse leven not done is.
Lydia heeft een vlotte, meeslepende, soms ietwat Hollandse schrijfstijl. Het verhaal leest als een soap. Toch legt ze ook de nodige diepgang in De affaire. Actuele thema’s als jezelf identificeren als non-binair zijn en druggebruik komen uitgebreid aan bod. Psychologisch gezien vind ik het verhaal ook goed onderbouwd. Waarom begin je aan een affaire? Wat zoek je? Wat zegt dit over jou en over je partner? Is het dit wat je écht wilt? Op deze vragen krijg je via het lezen een antwoord. Het doet je toch wel nadenken over het leven en hoe dit te leven. Ook al weet je dat een affaire echt niet kan, toch kun je niet anders dan op de een of andere manier ook begrip tonen voor Nina. Het is heel moeilijk om haar te veroordelen. Lydia is er in geslaagd om me sympathie te doen krijgen voor de gevoelens van Nina voor anderen, maar meer nog over haar gevoelens ten opzichte van zichzelf. Lydia geeft inzicht over de dynamieken die spelen tussen de hoofdpersonen en leert je kijken vanuit verschillende perspectieven, wat je sympathie vergroot.
De affaire is een dans van Nina en 2 geliefden. Wel, niet, wel, niet. Op het ritme van een tango, een foute tango weliswaar. Van man naar man. Deze tango neemt je vanaf de eerste noot vast, vervoert je, neemt je mee. Lydia heeft met deze tango de touwtjes in handen. Je wilt weten waar de dans toe leidt, het tempo wordt verhoogd, de spanning en verleiding druipen er van af. Je wilt weten hoe de dans eindigt. Wie danst er nog mee op het einde van dit opzwepende lied?
De affaire is een boek dat heerlijk vlot leest. Het is geen oppervlakkig verhaal over een overspelige vrouw. Lydia heeft er de nodige diepgang ingestoken over het waarom en dit in een vlotte romanstijl. Een krachtig debuut, hopelijk komt er een vervolg, want ik mis de hoofdpersonages nu al! Daarom krijgt De affaire van mij 4,5 verleidelijke sterren.
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: roman
Uitgever: DPG media
ISBN: 9789463058162
Uitvoering: paperback
Uitgave: november 2023
Pagina’s: 244
Met dank aan Lydia van der Weide voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
