Lydia Rood (23 mei 1957, Velp) is een auteur van zowel kinder-, jeugd- als volwassenboeken. Ze heeft ook theaterproducties op haar naam staan en ze schrijft tevens originele luisterboeken voor Storytel. Naast schrijven is Lydia Rood een fervent reiziger en lezer. De inspiratie die ze hierbij opdoet, gebruikt ze voor het schrijven van haar boeken. Lydia Rood heeft journalistiek en Spaans gestudeerd. Ze is werkzaam geweest bij de Volkskrant. Haar journalistieke ervaring is duidelijk zichtbaar in haar boeken die op werkelijkheid gebaseerd zijn. Zoals haar historische romans. Voor deze boeken doet ze zoveel mogelijk onderzoek volgens de onderdompelingsmethode. Ze is lid van De schrijvers van de ronde tafel. Een schrijversgenootschap dat de historische jeugdroman promoot. De maagd van Rosendael is haar nieuwste historische roman.
Het is 1405. Hertog Reinald IV gaat een huwelijk aan met de Franse jonkvrouw Marie d’Harcourt. Haar vader Jean d’Harcourt is een Normandische graaf en voormalig strijdmakker van de Franse koning Charles VI. Wat haar echt interessant maakt voor hem is dat ze van moederszijde – haar moeder is Catherine de Bourbon – een nichtje is van de Franse koning. Hierdoor groeide ze op aan het Franse hof, en is ze zelfs hofdame geweest van Valentine Visconti, echtgenote van Louis d’Orleans – de broer van Charles VI. Met dit huwelijk wil hij zijn positie versterken in Europa. Het zijn roerige tijden voor de hertogdommen Gelre en Gulik (huidige Jülich in het hedendaagse Duitsland), want land en bondgenootschappen zijn van onschatbare waarde. Zeker nu, omdat aan verschillende zijden van Gelre en Gulik hevig strijd wordt gevoerd om stukken grond in het Heilig Roomse rijk. Door haar huwelijk met Reinald IV wordt Marie d’Harcourt midden in dit strijdgeweld getrokken. Voortaan gaat ze door het leven als Maria van Gelre en op haar rust de zware taak om voor een mannelijke erfgenaam te zorgen, zodat het voortbestaan van Gelre en Gulik gegarandeerd is. Marie, is al vijfentwintig, wat in die tijden als oud wordt bestempeld, als ze met de ongeveer veertig jaar oudere Reinald in het echt wordt verbonden. Aangekomen op kasteel Rosendael maakt ze kennis met haar hofdame, Maria van Arkel, kortweg Mia genoemd. Zij is de dochter van Jan van Arkel en daardoor een nichtje van Reinald IV, en hierdoor ook een pion in het politieke landschap.
Lydia Rood kiest ervoor om het verhaal van Marie d’Harcourt door Mia van Arkel te laten vertellen. Een logische keuze mijns inziens, omdat er over Marie d’Harcourt zelf heel weinig bekend is – afgezien van haar huwelijk met Hertog Reinald IV en het feit dat ze rond 1415 een gebedenboek heeft laten maken. Dit boek behoort tot een van de belangrijkste kunstschatten uit die tijd. Door Mia de verteller te maken, heeft ze de mogelijkheid gekregen om een completer beeld van de historie te gegeven, omdat Mia zich binnen diverse lagen van de maatschappij begaf en zowel op sociaal, maatschappelijk en politiek vlak gezien een schaakstuk was in het spel dat er destijds in Europa werd gespeeld. Deze keuze maakt het boek echter ook afstandelijker. Het voelt door deze vertelvorm meer alsof Mia de hoofdpersoon is en niet Marie. Dit dualisme van compleet en afstandelijk uit zich ook in de schrijfstijl.
Ze kan prachtige en kernachtige omschrijvingen geven van de karakters van de personages – ze weet een duidelijk beeld te scheppen van Marie d’Harcourts intellectuele diepgang en devotie, maar de personen zelf en de omgevingen waarin het verhaal zich afspeelt komen niet helemaal tot leven. De opgeroepen beelden van bijvoorbeeld kasteel Rosendael komen niet verder dan mijn eigen beeld van het kasteel – dat onderdeel van mijn leven is geweest- en dit is geen afspiegeling van het kasteel in het begin van de vijftiende eeuw. Het lukt Lydia Rood net niet om alles tot leven te brengen.
Daar tegenover staat dat de auteur heel goed in staat is om een duidelijk overzicht te geven van de politieke – en zeer complexe persoonlijke verhoudingen binnen de adel. Wat een prestatie op zich is. Lees alleen het voorwoord eens, om te zien hoeveel inteelt er in de koningshuizen, hogere en lager adel is geweest, en hoe dit zich op politiek vlak uitte in een enorm verwarrende situatie. Familieleden die elkaar de koppen insloegen om meer macht te vergaren was schering en inslag in die tijd. Ze schept ook een goed beeld van de positie van de vrouw en man in die tijd. Alsmede de sociale en maatschappelijke hiërarchie.
Haar schrijfstijl verraadt haar journalistieke achtergrond. Het geheel voelt als een verslaggeving, maar wel een van goede kwaliteit. Waar het voor ogen zien van de personages en omgevingen niet geheel lukt, raakt De maagd van Rosendael wel aan schurende gevoelens, onrechtvaardige verhoudingen op allerlei fronten – met name de ondergeschikte rol van de vrouw –, de schrijnende werkelijkheid van het Europa van die tijd en de impact van kinderloosheid binnen de adel. Dit compenseert voor de afstandelijkheid met betrekking tot de personages en zorgt ervoor dat er een duidelijk tijdsbeeld wordt gecreëerd. Al met al is De maagd van Rosendael een boek dat de moeite waard is. De maagd van Rosendael krijgt van mij 4 sterren.
Genre: Historische roman
Uitgever: Ambo|Anthos
ISBN: 9789026358449
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 384
Publicatiedatum: 7 juli 2023
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van Ambo|Anthos Uitgevers in ruil voor deze eerlijke recensie.
