Piergiorgio Pulixi (1982) liet zich door de memoires van Stephen King ‘Over leven en schrijven’ inspireren om in plaats van boekverkoper te zijn, zelf te gaan schrijven. Hij had de Italiaanse misdaadauteur Massimo Carlotto als mentor en was lid van het schrijverscollectief Mama Sabot. De op Sardinië geboren en getogen Piergiorgio ontving inmiddels diverse prijzen waaronder de meest prestigieuze Italiaanse Thrillerprijs voor Het eiland van de zielen. De rechten zijn verkocht om er een serie voor Sky van te maken.
Het origineel verscheen in het Italiaans in 2019 als L’isola delle anime. Het boek is de eerste kennismaking met twee vrouwelijke inspecteurs van politie, Mara Raid en Eva Croce. Inmiddels zijn er in Italië al drie boeken verschenen met dit duo in de hoofdrol. Het eiland van de zielen is de eerste titel die in het Nederlands is vertaald. De vertaling is verzorgd door Guanita Milder-Wolbers en Saskia Peterzon-Kotte. Die middels het vernoemen van hun namen in deze recensie een groot compliment verdienen voor de kwaliteit van hun werk. Mede hierdoor is de eindwaardering zo groot. Maar laten we bij het begin beginnen.
Waar gaat Het eiland van de zielen eigenlijk over?
De terminaal zieke politie-inspecteur Moreno Barrali heeft van een aantal oude wrede moorden al vele decennialang zijn levenswerk gemaakt. De rituele gruwelijkheden zijn gepleegd in de buurt van heilige bronnen. Zo krijgt de lezer een kijkje in de historie en gebruiken van dit bijzondere eiland. Barrali wordt verguisd door het hele politiekorps doordat arrestaties uitblijven. Uiteindelijk krijgen politie-inspecteurs Raid en Croce de mogelijkheid om vanuit de nieuwe unit ‘onopgeloste misdaden’ de moorden opnieuw te onderzoeken. Beide inspecteurs worden aan deze afdeling toegevoegd omdat ze in de ogen van de leiding op deze wijze niet in de weg lopen bij het serieuze politiewerk. De twee vrouwen vertrouwen elkaar niet en hebben tevens weinig zin om samen te werken met de kokerdenkende Barrali. Dan wordt er een jonge vrouw vermist.
‘Als je hier niet binnenkomt met een oplossing, betekent het dat je deel uitmaakt van het probleem.’
Het boek ziet er aanlokkelijk uit door de sfeervolle en donkere foto op het omslag. Op de binnenflap staat dat het boek een aanrader is voor lezers van De stilte van de witte stad. Dat begrijp ik omdat deze serie ook bij deze uitgeverij is verschenen. Anderzijds is het wel gemakkelijk om een Italiaanse reeks met een Spaanse te vergelijken. De gelijkenis zit hem in de gevoelsmatige belevingswereld van de plaats van handeling. Daar waar de ene serie zich afspeelt in Baskenland, een naar autonomie strevend deel van Spanje, zo speelt Het eiland van de zielen zich af op Sardinië, waar de bevolking, naast een eigen Sardijnse taal, ook de behoefte heeft zich als onderscheidend te zien ten aanzien van het vasteland van Italië. Veel Sardijnse woorden en kreten zijn onvertaald opgenomen in het boek. Uit de context kun je meestal de betekenis wel herleiden maar ik was verbaasd om helemaal aan het eind van het boek een pagina’s lange verklarende Sardijnse woordenlijst te vinden. Omdat nergens in het boek naar deze woordenlijst is verwezen, komt die lijst als mosterd na de maaltijd. Ik weiger om zonder aanleiding achter in een thriller te gaan kijken, tenzij ik graag de afloop vroegtijdig zou willen lezen. En dat voorkom ik het liefst.
130 Hoofdstukken voorzien van een tijds- en een plaatsaanduiding zijn verdeeld over een kleine 500 pagina’s. De korte hoofdstukken stimuleren het marathon-lezen. En dat is niet het enige dat ervoor zorgt dat je blijft lezen.
Het boek kent een gevarieerde opbouw. Verhaallijnen lopen separaat en hebben een zorgvuldige opbouw met dito duiding van natuur, klimaat, bebouwing, gebruiken, historie en de personages. Hierdoor leeft de omgeving en ademt het boek als een levend wezen. En dan gebeurt er iets fabelachtigs. Het gas gaat erop en de separate rustig gedecoreerde verhaallijnen rijgen als een spinnenweb ineen. En hoe meer we richting het centrum van het mysterie gaan, hoe meer het tempo wordt verhoogd tot een uiteindelijk krankzinnig veelzijdige en ongeëvenaarde apotheose.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Het eiland van de zielen van Piergiorgio Pulixi is een sublieme thriller die bol staat van de donkere suspense, mede door de sektarische invloeden. Op het moment dat je als lezer het vermoeden hebt te weten hoe het verhaal technisch is geschreven, weet Pulixi je qua vertelstijl en verhaallijnen compleet uit je sokken te blazen. Dit zijn boeken waar na jaren nog zal worden verwezen als vergelijkingsmateriaal. Ik hoop dat de kwaliteit van de serie recht zal doen aan de kwaliteit van het boek. Onovertroffen sterk. Kom maar op met het tweede deel in een Nederlandse vertaling.
Persoonlijke songtekst:
‘Vivi alla periferia
dei conflitti di Maya e della temporalità
l’acqua che stringi nel pugno
non la puoi fermare, si libererà
e più lontano vai
e più lontano vai sempre meno conosci.
Visioni quando è svanita la nebbia
la luce nella memoria, l’alba dentro la sera
Sempre meno conosci’
(Alice – ‘Visioni ‘)
Peter
Boekencast
Genre: literaire thriller
Uitgeverij: A.W. Bruna
ISBN: 9789400517226
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 478
Verschijningsdatum: mei 2024
Hartelijke dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
