Jolanda Bloem (1971) schreef als 12-jarige haar eerste verhaal. Ze is jarenlang bezig geweest met het schrijven van gedichten en eigen songteksten. Ze was namelijk zangeres. Door lichamelijke klachten, moest ze noodgedwongen thuis blijven. Dit zette haar ertoe aan om boeken te gaan schrijven. Het hutje op de hei is haar debuutroman.
In Het hutje op de hei leren we Sanne kennen. Ze is midden dertig, runt een eigen bloemenzaak en is dol op haar kat Willem. Willem is een brokkenpiloot eerste klas. Sanne is de eeuwige vrijgezel die al begint te stuntelen als ze nog maar aan een date denkt. Als ook de laatste vrijgezelle vriendin van hun vriendengroep een lief heeft, besluit ze dat het genoeg is geweest. Ze schrijft zich in op een datingsite. Dit loopt niet van een leien dakje. Wat voor mannen tref je aan op zo een site! En tussendoor moet ze ook nog regelmatig met Willem naar de dierenarts. Een knappe, getrouwde man die ze wel heel erg leuk vindt.
Zal Sanne de eeuwige vrijgezel blijven? Of kan ze, op haar eigen onhandige manier, toch het hart van haar prins op het witte paard veroveren?
Het boek is geschreven in de ik-vorm. Hierdoor, en door de uitgebreide beschrijvingen, lijk je samen te vallen met Sanne. Je lijkt door haar ogen de omgeving te zien en in haar hoofd en hart te zitten door de mooie beschrijvingen van gedachten en gevoelens. Soms zijn de beschrijvingen van een ruimte zo uitgebreid dat het voor mij de vlotheid wel wat uit het verhaal haalde.
Net zoals Sanne in het verhaal even een dipje heeft, had het boek halverwege ook even een dipje. Maar het verhaal trok zich daarna snel terug op gang.
Het geheel wordt doorspekt met humor en zelfspot. Recht voor z’n raap. Hoe er gesproken wordt over haar “flamoes” en passages als “Misschien was ik als baby wel een rolmops. Een cocktailprikker in mijn spekruggetje en ze hadden met zo met wat zuur water in een glazen potje kunnen stoppen” deden me luidop lachen. Je voelt soms gêne in haar plaats. Sanne heeft een Bridget Jones-gehalte waardoor je het boek met minstens een glimlach rond je lippen leest. En als je houdt van chocolade bonbons, zou ik een doosje aanschaffen vooraleer je begint te lezen, want daarvan wordt er regelmatig genoten.
Je voelt je, mede door de schrijfstijl, zo verwant met Sanne dat ze bij elke pagina die je leest meer en meer voelt als een vriendin met wie je wel eens op stap wilt gaan. Een kampeeravontuur met haar is wel op eigen risico. Door zo met haar mee te leven vraag je je af hoe het met haar is. Tussen de leesmomenten door en zelfs lang nadat het boek uit is.
Ik heb me tijdens het lezen wel afgevraagd waarom er voor deze cover van het boek gekozen is. Een huisje met schattige houten luiken en een prachtig bloeiende Wisteria (blauwe regen). Het brave, rustige, opgeruimde plaatje lijkt in eerste instantie totaal niet bij onze soms klungelige, ongefilterde Sanne te passen. Maar dan wordt je geduld beloond en blijkt de cover exact wat hij moet zijn.
Het hutje op de hei is een boek over liefde, familie en vrienden die aanvoelen als familie. Een tikkeltje brutaal met hilarische taferelen en een heerlijke portie zelfspot. Ideaal om te lezen aan het zwembad of op een leuk terras met een lekker doosje chocoladebonbons naast je.
Het woord “feelgoodroman” is uitgevonden voor boeken zoals deze. Het krijgt van mij 4 welgemeende sterren. Jolanda mag trots zijn op een debuutroman als deze.
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: roman
Uitgever: Boekscout
ISBN:9789464687767
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 166
Uitgave: juni 2023
Met dank aan Jolanda Bloem voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
