Sara Strömberg is een freelance journalist en schrijfster. Ze woont en werkt in Östersund (Zweden) en dat is niet ver van de plaats waar haar boeken zich afspelen. In Zweden won ze met Sluw in 2021 de prijs voor beste debuutthriller en in 2022 voor beste thriller. Dit boek is het eerste deel met Vera Bergström in de hoofdrol. Ik lees graag Scandinavische thrillers en ik ontdek graag nieuwe parels. Wat mijn nieuwsgierigheid ook prikkelt, is dat dit skigebied een aantal uren noordelijk van ons huis in Zweden vandaan ligt.
Het verhaal speelt zich af in Åre in de herfst. Het skigebied en het dorp zelf zijn druk met toeristen maar het leven op het dunbevolkte platteland daarom heen is hard en vaak deprimerend. Het is donker en koud. Wanneer een dode vrouw gevonden wordt, maakt niemand zich daar druk om, niemand kent haar. Er zijn weinig aanwijzingen en dus loopt het onderzoek al snel vast. Vera Bergström is onderwijsassistente nadat ze als verslaggeefster, na vele jaren dienstverband, ontslagen is. Ook haar relatie is op de klippen gelopen. Ze haat haar werk maar ze moet toch geld verdienen. Vera wordt door haar vorige baas gevraagd eens in deze moord te duiken en te kijken of er een verhaal in zit. Vera haar verslaggevershart geeft graag gehoor aan die vraag. Maar hoe dieper ze graaft, hoe gevaarlijker het wordt. Op een gegeven moment loopt Vera zelf gevaar.
Het boek leest makkelijk weg en heeft zinnen die gelijk veel duidelijk maken en die je soms met een glimlach leest. Zoals deze:
‘Buiten was het gaan sneeuwen. De eerste vlokken arriveerden dreinerig en nat, plakten aan de ruit als uitgesmeerde insecten, gaven het vervolgens op en dropen omlaag.’
Het maakt dat je gelijk anders aankijkt naar de eerste sneeuw. Maar ook emoties werden op die manier beschreven.
‘Ik probeerde het voor me te zien. Hoe er plotseling iets nieuws leefde en groeide binnen de grijze oude muren van het huis. ‘Hoe het decennia van eenzaamheid aanvrat, als bestrijdingsmiddel tegen wandluis.’
Het verhaal wordt chronologisch verteld maar tussendoor zijn er hoofdstukken over Maria en je hebt geen idee wie dat is en waarom die hoofdstukken voorkomen in het boek. Er is geen enkel haakje met de hoofdstukken die het verhaal van Vera vertellen. Pas ruim na de helft van het boek wordt dit duidelijker. Ik vond dat vrij verwarrend. Ik kan je in ieder geval aanraden deze stukken niet over te slaan, maar gewoon te lezen, dan snap je steeds meer van de plot.
Toch was het voor mij een vrij depressief boek. Vera is een vrouw van middelbare leeftijd en zij worstelt met depressies en verslavingen. Ik denk dat het ook de periode van de overgang is. Ze sleept zich door de dagen heen. Haar werk is absoluut niet haar passie. Haar baan als verslaggeefster was dat wel, maar die baan is ze kwijt. Daarnaast speelt de gemeenschap een rol. Ze voelt zich niet thuis in deze kleine gemeenschap op het platteland waar iedereen alles van iedereen weet en op elkaar aangewezen is, zeker in de winter als alles buiten ook donker en koud is. Toch laat het boek ook een andere kant van die gemeenschap zien, maar dat is pas helemaal aan het einde van het boek.
Ik miste de echte nagelbijtende of onderhuidse spanning. Pas halverwege wordt het spannender. Wat mij betreft is het meer een psychologische roman over eenzaamheid, buitengesloten zijn in een kleine gemeenschap met een moord om het een thrillersausje te geven. Ik geef het boek dan ook 3 sterren.
Wilma
Boekencast
Genre: Thriller
Uitgever: Cargo
ISBN: 9789403130934
Uitvoering: E-book
Aantal pagina’s: 432 pagina’s
Uitgave: november 2023
Dank aan Cargo voor dit recensie-exemplaar dat ik heb ontvangen in ruil voor deze eerlijke recensie.
