Luc Vandromme is een Vlaamse pedagoog, schrijver, beeldend kunstenaar en jazz-zanger. Hij schreef inmiddels al zeven (literaire) romans. Net als zijn vorige boek, Niets verlaat de tijd, focust Tussen de dagen zich op het thema tijd. Hoe zijn verleden, heden en toekomst met elkaar verbonden? Zowel wat mensen betreft als gebeurtenissen. Wat is ‘de tijd’ en waarom is het definiëren en gebruiken hiervan zo belangrijk? Al deze vragen zinderen doorheen dit indrukwekkende literaire meesterwerk.
2009. Docent Mauro Rosso, een Belg van Italiaanse afkomst, woont samen met kunstenares Lotte en hun twee puberdochters Zita en Claudia. Hoewel ze nog steeds gelukkig getrouwd zijn, begint er sleet is hun relatie te zitten. Alsof ze uit elkaar aan het groeien zijn. Alles gaat zijn gangetje, tot Lotte besluit dat het genoeg is en met een vriendin op vakantie gaat. Tegelijk vertrekken de twee dochters op zomerkamp. Mauro blijft alleen achter, wat hem tijd geeft om na te denken over zijn terugkerende nachtmerries en onverwerkte gebeurtenissen uit
het verleden. Mauro gaat op onderzoek uit en bepaalde beslissingen doen hem in penibele situaties terecht komen, waarbij het niet vanzelfsprekend is om er zonder kleerscheuren uit te geraken. Kan hij nog op zijn vrouw rekenen?
1560, Italië. De jonge Misa Giglio is de dochter van een befaamde wetenschapper. Regelmatig voert de vader experimenten uit op gezin die telkens tien dagen duren. Tot een experiment volledig verkeerd loopt. Misa heeft het overleefd en wordt nadat ze is opgeknapt meegenomen door pastoor Lanzo La Catena, die haar meerdere keren misbruikt en zelfs zwanger maakt. La Catena heeft als doel om paus te worden en heeft daar alles voor over. Zelfs als hij daarvoor over lijken moet gaan. Slaagt hij in zijn doel? En lukt het Misa om haar trauma’s te verwerken en te leven zoals ze zelf wil?
Tussen de dagen bevat twee krachtige verhaallijnen die elkaar voortdurend afwisselen. Je reist van heden naar verleden en terug. Beide verhalen zijn even belangrijk en weten elkaar te versterken. Ogenschijnlijk staan ze los van elkaar – er is immers een tijdsverschil van wel vijf eeuwen – maar hoe verder het boek vordert, hoe meer de onderlinge verbinding tussen beide verhalen duidelijk wordt. Dit leidt tot een sterk en verrassend einde. De auteur heeft slimme keuzes gemaakt om de verschillende vertelperspectieven herkenbaar te maken. Het heden is geschreven in de ik-vorm, terwijl het verhaal dat zich afspeelt in de zestiende eeuw wordt verteld vanuit de alwetende verteller. Daarnaast wordt in het heden de tegenwoordige tijd gebruikt en in 1560 de verleden tijd. Samen met de grondig uitgediepte personages, die levensecht lijken, creëert dit de gepaste sfeer voor elk moment.
De constante afwisseling in tijd en personages zorgen ervoor dat je het boek moeilijk kunt wegleggen. Je wordt meegesleept in beide verhaallijnen, die je meermaals weten te raken tijdens het verplaatsen in de tijd. Je wil telkens weten hoe het verder gaat en waar het verhaal naar toe gaat. Een aantal cliffhangers en bijhorende plottwisten maken het verhaal nog spannender. Want hoewel het een literaire roman is, valt er genoeg suspense te vinden in het boek. Moord, (machts)misbruik, leugens en intriges, je vindt het allemaal terug in de ingenieus
uitgedachte plot. Al blijft het hoe dan ook een literair hoogstandje met enkele interessante thematieken.
Zo is in het verhaal de intrede van de Gregoriaanse kalender verwerkt, dat plaatsvond in 1582. Wetenschappelijk onderzoek bracht aan het licht dat de toen geldende Juliaanse kalender niet klopte met de werkelijke tijd. Om dit op te lossen moest er eenmalig tien dagen worden geschrapt. En laat tien dagen nu net de rode draad zijn doorheen beide verhaallijnen. Net zoals ‘tijd’ in zijn geheel, want het verleden heeft altijd zijn uitwerking op het heden en de toekomst. Laatstgenoemde komt dan weer aan bod doordat aan Mauro wordt gevraagd om een cursus te maken rond o.a. stamceltherapie, duurzame energie en het begrip afval = voedsel. Zijn research en inzicht hierover zie je duidelijk
evolueren tijdens het verhaal. Verder wordt ook het misbruik door de Kerk aan de kaak gesteld, en zie je de ontwikkelingen op wetenschappelijk vlak enerzijds, en het conservatieve binnen de Kerk anderzijds.
Luc Vandromme heeft een filmische en tot de verbeelding sprekende schrijfstijl, die bol staat van prachtige beeldspraak. “De dampende koffie boort zich door mijn neusholtes naar mijn hersenen. Terwijl mijn bloed oeroude ritmes zingt, dansen vlekken een primitief patroon.” Of “Op het grasplein trilt de lucht. De nervositeit golft als wierook.” Prachtige zinnen die tot de verbeelding spreken, net zoals het hele verhaal eigenlijk. Qua indeling zijn er telkens meerdere hoofdstukken per verhaallijn, al zijn deze heel kort. Hierdoor leest het boek extra vlot. Ook het inleefvermogen is heel hoog, het voelt alsof je er zelf bij bent.
Tussen de dagen is een boek dat nog lang blijft nazinderen, een verhaal dat je volledig overrompelt. Je hebt geen idee waar het verhaal je mee naar toe neemt tot je daadwerkelijk bij het einde bent. Het had voor mij nog veel langer mogen duren voordat het boek uit was.Zonder dat ik wist wat ik kon verwachten begon ik aan het boek, maar het duurde niet lang voor ik volledig in de ban was van Misa en Mauro. Tussen de dagen heeft mij echt verrast en mij meer dan eens geraakt. Chapeau.
Vijf dik verdiende sterren***** voor dit literaire meesterwerk!
Severine
Boekencast
Genre: literaire roman
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 9789464641813
Uitvoering: e-book
Uitgave: februari 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van Uitgeverij Godijn Publishing in ruil voor deze eerlijke recensie.
