Het debuut van Jesse Goessens is een bijzonder boek, het is lastig om in een hokje te stoppen. Het is een spannend boek maar geen thriller; het heeft humor, een vleugje whodunit, een familiegeschiedenis en kruipt onder je huid. Het boek heeft een prachtige voorkant van drie bomen, een boom met blauwe bladeren, een boom met rode bladeren en een beetje kale boom op een witte achtergrond. Gelukkig word je van de beschrijving op de achterkant niet vele wijzer, “drie vrouwen die een geheim delen zonder het te beseffen, en dat is maar goed ook.” Het is een pocketuitvoering die wat goedkoop aanvoelt, helemaal te begrijpen voor een debuut, maar nadat ik het boek heb gelezen vind ik dat zonde. De kaft en de achterkant zouden mijn nieuwsgierigheid prikkelen maar het boek kopen in deze uitvoering denk ik niet. Ik heb een extra zetje nodig.
Hoofdstuk 1 van het boek begint met Inspecteur Vanhaele op 29 mei 1970. Behalve in dit hoofdstuk komt hij sporadisch voor in dit boek. Hij wordt geroepen naar een kleine arbeiderswoning met een paars geverfde streep horizontaal over de hele breedte van het huis. Daar vindt hij een vrouw, Anita, verdronken in bad en Marie van Damme waar Anita met haar dochtertje Alex een tijdje bij in heeft gewoond. Anita blijkt drugsverslaafd te zijn en ergens in Hasselt te wonen. Marie van Damme voedt Alex op omdat Anita daar niet voor kan zorgen. Het lijkt een eenvoudige zelfmoord, maar het blijft knagen bij de inspecteur er lijkt iets niet te kloppen maar hij kan er de vinger niet opleggen.
De volgende hoofdstukken vertellen afwisselend het verhaal van Anita en van Alex. Dan ben je in de jaren 70 en dan weer in de jaren 90. Verderop in het boek leren we Anna kennen en zijn we terug in 1945. Je wordt door de schrijver meegenomen in de levensverhalen van deze vrouwen die door de schrijver keurig als titel boven ieder hoofdstuk worden aangeduid met wanhopig, onfortuinlijk en miserabel. Onder de titel wordt de datum vermeld. Houd die data in de gaten, die staan er niet zomaar kan ik je vertellen. Je leeft mee met Anita en haar verslaving en haar dromen of het zijn visioenen waar die bomen een rol in spelen. Je leeft mee met Alex die onhandige keuzes maakt die grote gevolgen hebben en dezelfde dromen/visioenen heeft. Zodra het verhaal van Anna wordt geïntroduceerd begin je al wat meer te snappen hoe het in elkaar zit. Toch weet de schrijver me met het slot weer te verrassen.
Het verhaal is een verhaal dat bij je blijft, dat je na laat denken over de keuzes, over de triestheid van bepaalde situaties en dat je soms laat roepen ‘doe dat nu niet’. De schrijfstijl is eenvoudig en zorgvuldig zonder dat het overdreven aandoet. Ik zal een voorbeeld geven: “Zijn voorovergebogen hoofd toonde een grijze haardos waarbij je al flink mocht zoeken wou je nog een paar zwarte haren vinden.” Twee bladzijden verder lees je: “Met duim en wijsvinger wreef Maurice in een neerwaartse richting over zijn borstelige snor die, in tegenstelling tot alle andere beharing op zijn hoofd, nog steeds gitzwart was.” Het is duidelijk dat de schrijver uit België komt door zijn taalgebruik bijvoorbeeld het woord poep gebruiken voor je billen. De humor in het boek maakte dat ik regelmatig met een glimlach op mijn gezicht zat en soms echt moest lachen. “Plots springt Wouter recht met een energie van tien kerncentrales en stormt op me af” De vrouwen ontwikkelen zich in het boek en dat raakte me en leerde me de vrouwen steeds beter kennen. Alsof het verre familie van je is. Dat stukje psychologie maakte het een bijzonder boek. Wat heel opvallend is zijn de ogenschijnlijk onbeduidende krantenberichtjes over ongelukken en/of rampen. Ze komen steeds weer terug in het boek en lijken geen enkele functie te hebben maar juist die berichten zorgen voor een enorm leuke twist aan het einde van het boek.
Kortom ik heb genoten van het boek maar vond het halverwege toch even iets inzakken. Ik had echt zo iets waar wil je nu heen? Waarom haal je het miserabele leven van Anna erbij? Maar dat was maar even kort en maakte nieuwsgierig genoeg om verder te lezen. Ik geef daarom 5 sterren voor het boek en zou Jesse Goessens zeker aanraden om te blijven schrijven en een volgende keer een boek te presenteren dat beter bij het talent van Jesse past want dat verdient hij. Ik ga je zeker volgen en hoop je volgende boek weer te mogen recenseren. Bedankt Phoenix Books voor het uitgeven van dit debuut zodat ik dit boek kon lezen.
Wilma
Boekencast
Genre: thrillers & Spanning
Uitgever: Phoenix Books
ISBN: 9789083254098
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s:169
Uitgave: december 2022
Met dank aan Phoenix Books voor dit recensie-exemplaar.
